Tom (47), slachtoffer van geweld op straat
“Die jongens zijn nooit gepakt, toch kon ik een aanvraag indienen”
Tom kreeg te maken met mishandeling op straat door een groep dronken jongeren. “De lichamelijke pijn is erg, maar het gevoel van angst en onveiligheid is nog veel heftiger.”
“Ik kwam terug van een avond bij een vriend, die in het centrum van de stad woont. Uit een zijstraat kwam een groep van een man of zes mijn kant op. Ze blokkeerden mijn weg, ze waren duidelijk dronken. Ik gebruikte mijn fietsbel om ze aan de kant te krijgen. Een paar jongens begonnen tegen me te schelden. Ik kwam er niet langs, dus ik stopte. Toen haalde onverwachts een van hen uit: een seconde later lag ik naast mijn fiets op de grond. Daarna voelde ik van alle kanten trappen. Ik boog mijn armen over mijn hoofd en dacht maar één ding: niet in mijn gezicht, niet in mijn gezicht.”
Ziekenhuis Opeens renden ze allemaal weg en lag Tom alleen op straat. “Een vrouw kwam aanfietsen, zij schrok zich rot en belde gelijk 112. Ik wist toen niet dat mijn gezicht onder het bloed zat, ik was op dat moment alleen maar blij dat ik nog leefde. De politie en de ambulance waren er gelukkig snel. In het ziekenhuis hoorde ik dat ik – behalve veel blauwe plekken – een gebroken pols had, een gescheurde lip en vier gekneusde ribben.
“Ik was op dat moment alleen maar blij dat ik nog leefde”
Later kwam de politie nogmaals langs om een proces-verbaal op te maken. Ze gaven me de folder ‘Rechten van slachtoffers van strafbare feiten’. Het Schadefonds wordt hierin ook genoemd, maar dat zag ik toen niet. Ik was nog volop bezig met het verwerken van de schok. Lichamelijk herstelde ik vrij snel, maar psychisch kreeg ik te maken met een voortdurend angstgevoel. Heel raar om te ervaren, ik was geen bang persoon.
Mijn huisarts stelde EMDR-therapie voor, die sloeg gelukkig goed aan. Na een paar weken belde Slachtofferhulp om te vragen of ik emotionele en/of juridische ondersteuning kon gebruiken. De medewerker attendeerde me ook op het Schadefonds. Ook als die jongens nooit worden gepakt, kon ik toch een aanvraag indienen voor een eenmalige uitkering, vertelde zij. En ze gaf aan dat ik bij het invullen van het aanvraagformulier ook hulp kon krijgen vanuit Slachtofferhulp.
Online indienen Eerst dacht ik ‘laat maar zitten, ik ben er klaar mee’. Maar mijn vrouw en kinderen zagen het als een stukje gerechtigheid voor mij als slachtoffer van zinloos geweld. Mijn zoon hielp me om online de aanvraag in te dienen. Het proces-verbaal, het medische rapport en een beschrijving van het gebeurde had ik allemaal als digitale bestanden klaarstaan. Daarom ging het heel snel, binnen een kwartiertje was ik klaar.” Vanwege de ernst van zijn verwondingen en psychische problemen kreeg Tom een bedrag van € 2500,00 uitgekeerd. “Dat was een leuke verrassing! We hebben er onze woonkamer van opgeknapt. Ik ben blij dat mijn gezinsleden me hebben aangespoord om die aanvraag in te dienen. Het deed me ook wel wat om in de brief te lezen dat het Schadefonds mij erkent als slachtoffer." Blijf niet rondlopen met nare gevoelens en gedachten, adviseert Tom. “Er zijn hulpverleners die je echt verder kunnen helpen. Zorg ervoor dat je leven weer van jou wordt.”
Hoewel de casus fictief is, zijn de situaties zo veel mogelijk gebaseerd op de realiteit.
Erkenning geeft kracht. Samen betrokken.
© Copyright 2021 Schadefonds Geweldsmisdrijven